Deel 9 Misère (Una pena)

Winter 2020

In oktober vlogen we naar Nederland voor de bruiloft van ons nichtje. Eigenlijk zou de bruiloft een jaar eerder zijn geweest maar kon toen vanwege Corona niet doorgaan. Ook nu was het tot op het laatste moment onzeker of, hoe en met hoeveel genodigden de bruiloft kon doorgaan. Die extra spanningen waren op dé dag voor iedereen voelbaar. Maar de bruid en de bruidegom straalden en hun dochtertjes hadden de belangrijkste dag van hun leven. Als cadeau kregen ze van ons een honeymoon-vakantie bij Casa de la Luna “op een moment dat reizen weer vrijelijk kon”.

Terwijl in Spanje de Corona maatregelen minder strikt werden, had mijn moeder het zwaar in Nederland. Dus toen onze dochters in november voor een korte vakantie naar Begur kwamen, namen ze hun oma mee. Mijn moeder besloot na een week niet met haar kleinkinderen terug te vliegen naar Nederland, maar genoot nog wat langer van haar hervonden vrijheden in Spanje. Het was een periode van mooi weer en, omdat er verder geen gasten waren, genoten we van gezellige uitstapjes in de omgeving en deden we klussen in en om het huis. Uiteindelijk bleef mijn moeder zeven weken bij ons in Spanje.

We hadden besloten om naast onze all inclusive vakanties ons aanbod voor gasten uit te breiden met bed & breakfast. Hiervoor moesten er wel enkele aanpassingen in het gastenverblijf gedaan worden. Jordi, onze vertrouwde aannemer uit Sant Antoni de Calonge, verving de ramen door schuifpuien. Menno maakte een mooi en ruim loungeterras met uitzicht over de bergen. Mijn moeder hielp mee om de loungeset een upgrade te geven en we maakten een buitenkeuken onder de pergola boven in de mediterrane tuin, die we liefkozend ‘onze gazebo’ noemde. Na gedane arbeid keken we iedere avond gedrieën een aflevering van de Netflix serie ‘The Crown’. Mijn moeder knapte zienderogen op. We gingen op zoek naar pepernoten bij de lokale supermarkt en vierden Sinterklaas met z’n drieën in Spanje. We hadden een top avond met geïmproviseerde cadeautjes en lieve gedichtjes. Maar Kerst wilden we toch echt in Nederland met onze dochters vieren.

Totdat we een vreemd geluid hoorden in de motor van onze Landrover. En aangezien we naar Nederland wilden gaan rijden, brachten we de jeep naar de dealer in Girona. Eenmaal in de garage bleek het geluid in de motor een groot probleem te zijn. Zo ongeveer het gehele motorblok moest volgens de monteur worden vervangen. De kosten voor deze reparatie waren heel hoog én met al de kosten die we inmiddels al hadden gemaakt zat er maar één ding op: Er moest een andere auto komen. Dit deed met alle ellende, moeite en geld die we al in de Landrover hadden gestoken, veel pijn.

Nu hadden we via Nederlandse vrienden, die een huis in het oude dorp van Begur hadden, een ander stel leren kennen. De een was Catalaan en de ander kwam, net als wij, uit Brabant. Doordeweeks woonden en werkten ze in Barcelona en in het weekend toerden ze met hun mooie witte cabrio door Begur. We genoten met hen samen de klok rond in onze casa van lekker eten, drank en luisterde naar de beste muziek uit de jaren 80 op vinyl. Een nieuwe vriendschap was ontstaan. Onze nieuwe Catalaanse vriend wilde ons wel bij staan bij onze zoektocht naar een andere auto. Dat kon nooit kwaad, omdat er in Girona, waar de meeste dealers zaten, overwegend Catalaanse gesproken werd. We bezochten diverse auto dealers, dronken koffie en genoten van een menu del dia in een caféetje langs de weg. Onze Catalaanse vriend had geen verstand van auto’s, maar lette vooral op het design en de kleur. Het werd een gezellige zoektocht. En aan het einde van de dag waren we de trotse bezitters van een witte Ford Kuga. Toen we terugreden viel het ons ineens op dat bijna alle auto’s in Spanje, net als die van onze Catalaanse vriend, wit waren. De reden was simpel, omdat een donker gekleurde auto meer zonlicht absorbeert warmt het oppervlak eerder op. Terwijl lichtere kleuren de zonnestralen juist reflecteerden. Dus het werd het ook voor ons een witte Kuga met geblindeerde ramen om zonlicht zo veel mogelijk tegen te houden.

“Nu konden we snel en veilig naar Nederland” vonden we. Maar helaas sloeg de euforie van de nieuwe auto al snel om in paniek. “De overschrijving van de auto op naam had tijd nodig”, zo vertelde de dealer ons. En totdat dát officieel geregeld was, mochten we niet met de auto grens over. Wat we ook probeerden, Kerstmis met de kinderen in Nederland zat er niet in. En dus zetten we de kerstboom op, bereidden gezamenlijk het Kerstdiner, deden spelletjes en benchewatchten ‘The Crown’ helemaal af. Ondertussen hadden we dagelijks contact met de autodealer om de auto nog vóór het nieuwe jaar definitief op onze naam te krijgen. De autodealer begreep onze frustratie en zette er druk op. Uiteindelijk reden we de dag na Kerst, met mijn moeder volop genietend van de reis op de achterbank van de witte Kuga, naar Nederland om met onze kinderen het nieuwe jaar in te luiden. In de auto zongen we keihard mee met Danny Vera die met zijn nummer ‘Roller Coaster’ op nummer één in de Top 2000 stond…

In Spanje betaal je een aanzienlijk lager bedrag aan jaarlijkse wegenbelasting. Hier betaalt de weggebruiker, nu nog via het systeem van tolwegen en vanaf 2024 door een nieuw systeem van kilometerheffing. Wel zo eerlijk! En in Catalonië is men gestart met belasting over de CO2 uitstoot van de auto. Deze belasting gaat rechtstreeks naar maatregelen ter bescherming van het milieu en draagt daarmee bij aan het terugdringen van klimaatverandering.