Deel 5 Wijnen, wijnen, wijnen.. (Vamos a tomar vino!)

Mei 2022

Het was elf uur in de ochtend en we zaten buiten op ons terras. De tegels onder onze blote voeten werden al lekker warm onder de voorjaars zon. We hadden een afspraak met Gemma van het wijnhuis (bodega) Mas Geli in Pals. Ze had aangegeven niet per mail op onze aanvraag voor een wijnproeverij te willen reageren, maar liever persoonlijk kennis te komen maken. Dat klonk interessant, we waren benieuwd. We organiseerden vaker wijnproeverijen met onze gasten in de DO Empordá, het wijngebied waar wij wonen. De Empordà wijnen onderscheidden zich door de bijzondere de klimatologische omstandigheden van de wind, de bergen en de zee. En we waren altijd op zoek naar bijzondere bodega’s zoals een onder architectuur gebouwde ondergrondse wijnkelder gelegen in een natuurgebied tegen een helling met práchtig uitzicht over de Middellandse Zee. Zouden we met Mas Geli ook weer een pareltje hebben gevonden?

We zagen een auto stoppen onderaan onze ‘rampa’ (steile oprit). Een dame stapte uit en kwam omhoog met aan haar arm een grote koelbox. Dat moest Gemma zijn. Nadat ze zich bij ons op het terras het geïnstalleerd, vertelde ze dat ze sinds een paar jaar samen met haar neef en nichtje Mas Geli runde. Een familieproject geboren uit de wens om ooit een eigen wijn te maken. Ze hadden een voormalig golfterrein gevonden dicht bij de bergen van Begur, de Montgrí en de rivierdelta van de Ter. Dit bijzondere terroir van zand en kalksteen zorgde dat de wijnen een eigen persoonlijkheid hadden. De druiven werden biologisch geteeld en handmatige geoogst. Gemma vertelde dit alles met veel passie. Ze hadden momenteel vijftien hectare wijnstokken, met onder andere witte, rode en de zwarte Grenache en de witte en zwarte Samsó. “Zwarte wijn?” Hoor ik je denken. Dat klopt want de ‘vi negre’ was een typische wijn uit deze streek, een rode wijn met donker rood fruit en kruiden. Bovendien, zo ging Gemma verder, wilde dit jonge bedrijf unieke wijn-experiences creëren. Muziek en chocolade gecombineerd met wijn, yoga tussen de wijnranken en daarbij zag ze ook mogelijkheden voor samenwerking met onze schilder, fiets en wandel arrangementen. Nu waren we helemaal benieuwd.

We keken met een schuin oog naar de koelbox die naast haar stoel stond. Gemma begreep de hint, haalde de wijn eruit en plaatste de flessen op tafel. Ik liep naar binnen en kwam terug met drie glazen en een kaasplankje. Ons wijnavontuur in de ochtend kon beginnen. Wat meteen opviel was het eenvoudige maar zeer stijlvolle etiket. Dit waren overduidelijk de contouren van de Mongri, het gebergte waar de bodega op uitkeek. Het verhaal was dat als je goed naar deze contouren keek, je een liggende bisschop zag. Maar net als wij zagen de meeste mensen echter de lijnen van een liggende vrouw met lang haar en een pronte borst met tepel. We proefden de verschillende wijnen en het werd steeds gezelliger naarmate er meer wijnen met mooie etiketten ontkurkt werden. Uiteindelijk vonden wij de rode wijn ‘Sense Pressa’ van de Garnacha druif het lekkerst. ‘Sense pressa’ is Catalaans en betekent zoveel als: ’Geen haast’ . Nou, dat hadden we inmiddels zeker niet meer. En hoe mooi paste dit bij deze mooie zomerse ochtend in mei op ons terras. Na een goed uur was onze samenwerking geboren!

De maanden erna bezochten we met onze gasten steevast de bodega van Mas Gelí. Het enthousiasme van de jonge eigenaren over hun biologische werkwijze en passie voor hun product werkte aanstekelijk. En schilderde ik met ‘mijn’ schildersgroepen tussen de wijnranken en onder de olijfbomen waarbij we na afloop genoten van een mooie wijnproeverij op het sfeervolle terras met een adembenemend uitzicht over de heuvels van het middeleeuwse Pals en op de Montrgi.

Een stukje wijn geschiedenis..

Wijn was in de antieke wereld een teken van beschaving. Het gaf status. De wijnstok veroverde door de eeuwen heen het hele gebied rondom de Middellandse Zee. De koopvaarders uit de Nederlanden waren gek op witte wijn en haalden deze overal vandaan. Zelfs uit Spanje, het land waarmee ze destijds in oorlog waren.

In de 17e eeuw werden de Nederlanders belangrijke spelers in de wijnhandel. In 1650 hadden de Nederlanden een grotere koopvaardijvloot dan de wereld ooit had gezien. Een Britse ambassadeur zei daarvan: “Nooit eerder was er een natie die zoveel vervoerde en zo weinig consumeerde”. Van alle koopwaar was er maar één artikel dat in flinke hoeveelheden door de handelaars zelf werd genuttigd: Wijn!

In de tweede helft van de 19de eeuw verwoestte de druifluis bijna alle wijngaarden van Europa. Een ramp was het. Geen wijnstok bleef onberoerd. Wijnboeren en wijnhuizen gingen massaal failliet, hun klanten dorstig achterlatend. Wanhopig werd gezocht naar een manier om dit monster te temmen. Het duurde meer dan twintig jaar voordat een oplossing werd gevonden. Pas in 1929 begon de Celler cooperatiu d'Espolla in Spanje met de wederopbouw van de wijngaarden. Vanaf dat moment, met nieuwe marketingtechnieken, kreeg de Empordà-wijn weer nationale en internationale erkenning.

De opwarming van de aarde is misschien wel de grootste bedreiging in de wijngeschiedenis. De temperatuur en de zeespiegel stijgen. Het wordt op de ene plek warmer en droger en op de andere warmer en natter. Dat heeft ook gevolgen voor de bodem. In de zuidelijker gelegen wijngaarden in Italië en Spanje wordt wijnbouw door veranderingen in het klimaat in de toekomst misschien zelfs onmogelijk.

Het hele jaar door worden er in onze omgeving verschillende evenementen en activiteiten georganiseerd om de DO Empordà-wijnen meer bekendheid te geven. Wijntoerisme is een zeer populaire activiteit aan de Costa Brava, en de DO Empordà Wijnroute geeft je inzicht in de persoonlijkheid van de wijnen. Andere belangrijke wijnevenementen zijn de Mostra del Vi de L'Empordà, gehouden in Figueres en het Festa de la Verema. (de oogstfeesten)