Deel 7 Wind uit een andere hoek (Cambio las circunstancias)

Lockdown Corona (2020)

Net als iedereen kende ik Corona tot een paar jaar geleden alleen als een heerlijk koel biertje in een gezellig flesje op het terras op een warme zwoele zomerdag. Hoe snel veranderde dit beeld over de hele wereld in maart 2020. Twenty-four-seven raasde het Corona virus over uitzendingen op tv. In Spanje zaten we zes weken lang in een zware lockdown op onze berg in Begur.

Mijn moeder zou samen met een oom en tante een week komen. Ze hadden er erg veel zin in. De lange regenperiode in Nederland waren ze helemaal zat en ze keken er enorm naar uit om bij ons wat ‘vitamine zon’ op te komen doen. Ik vond het enorm fijn om mijn moeder (tweeëntachtig) in huis te hebben en haar hier te kunnen laten genieten. Maar net zoals voor iedereen gooide Corona ook voor ons roet in het eten. Spanje zat op slot, je mocht alleen noodzakelijk vliegen en ook Nederland had inmiddels maatregelen genomen om het sociale contact tot een minimum te beperken om zodoende het coronavirus te stoppen. Alles en iedereen stond van het ene op het andere moment helemaal stil. En voor horeca, toerisme en recreatie, dé belangrijkste sectoren in Spanje, braken er zeer zware tijden aan. Alle boekingen bij Casa de la Luna werden geannuleerd of in het gunstigste geval doorgeschoven. Hoelang zou dit gaan duren?

Wij konden ons in het begin bezig houden met klusjes in en om het huis. En voor mijn enkel, die ik eerder flink had verstuikt, was wat extra rust ook geen straf. Langzaamaan veranderde onze dagindeling. We stapten geleidelijk over op een aangename Spaanse gewoonte: De siësta en lieten ons niet meer leiden door de tijd. Menno had zijn horloge inmiddels al ruim een jaar in de la liggen. De strenge Coronamaatregelen zorgden voor een gekke indeling van onze dag. Er werd een sterk beroep gedaan op ons aanpassings- en uithoudingsvermogen, flexibiliteit en creativiteit. Bij mij resulteerde dat in veel koken en bakken, waardoor de "Corona kilo's' er aan helaas vlogen. Het corona virus werd iedere dag groter en ingrijpender. “Van dit hardnekkige gevaarlijke virus waren we voorlopige nog niet af” zei minister-president Rutte gisteren in zijn toespraak op de Nationale tv.

Daar kwam nog bij dat het in maart en april merkbaar natter en kouder was dan de voorgaande jaren. De temperatuur zakte tot onder de tien graden en de windsnelheden vanuit het noorden kwamen boven de honderd kilometer per uur. Wind! Ik hield er niet van en het maakte me enorm onrustig. Dit was de beruchte Tramuntana. Deze wind was snijdend koud in de winter en akelig droog in de zomer. De naam kwam uit het Latijn en betekent: “buiten de bergen”. De Tramuntana voerde zijn snelheid op in het zuidwesten van het Franse centrale massief en in de Pyreneeën. De wind kon snelheden tot wel 200 kilometer per uur behalen. Een bijzonderheid van deze wind was dat deze altijd een oneven aantal dagen aanhield en dat daarna de lucht intens blauw van kleur werd. “Muy bonito!”

In Nederland was het in die periode prachtig voorjaarsweer en de mensen gebruikten de “intelligente” lockdown om heerlijk te relaxen in hun tuin of om hun huis te verbouwen. De bouwmarkten bleven open en deden zeer goede zaken. In Spanje zaten we in een foute droom: een keiharde Spaanse lockdown. We mochten alleen ons huis uit voor de noodzakelijke boodschappen, arts of apotheek bezoek of om de hond uit te laten. We mochten zelfs niet even naar de buren en de Mossos d’Esquadra (lokale politie) controleerde streng. Kennis maken met de beneden buren deden we vanaf ons terras en elke avond om acht uur klapten we gezamenlijk voor het zorgpersoneel. Het einde van de zware lockdown vierden we met onze buren midden op straat, op veilige afstand, met champagne en taart. Ik denk er liever niet meer aan terug.

Platja de Pals

Nu twee jaar later gaat het zuiden van Nederland weer los met het carnaval. Alle Corona maatregelen zijn in Nederland opgeheven. Dit was twee weken geleden nog totaal ondenkbaar!? Veel mensen vinden op dit moment carnaval misplaatst, nu Oekraïne door Rusland is aangevallen. Maar ik gun de 'mensen uit het zuiden' die uitlaatklep. “Het zit ons in het bloed!” Én zoals één van de ‘carnavallers’ zojuist op TV zei “Wij voeren géén oorlog, Carnaval is het feest van de liefde”.