Deel 12 Viva la vida!

Mei 2021

Ik werd op 5-5 vijfenvijftig jaar, een grappige alliteratie die ik op die dag zelf pas ontdekte. We maakten een mooie strandwandeling aan de monding van de Ter en gingen samen ‘a la campo’ uiteten bij Cidreria Mooma. Terwijl we van onze menu-del-día genoten, kregen we een melding op onze bewakingscamera van ons huis. Er was activiteit gedetecteerd! Via een app op onze mobiel zagen we live opstijgende gouden ballonnetjes van het cijfer 5. Geamuseerd volgden we de vliegende ballonnen. Later begrepen we dat deze ballonnen waren vastgemaakt aan ons hekwerk door onze lieve vrienden uit Begur. Helaas waren er een paar los geraakt, die daarna vrolijk voorbij onze camera vlogen. Wát een feest!

En toen kwamen ze eindelijk, onze gasten. De eerste groepen ondanks het negatieve Nederlands reisadvies. Na anderhalf jaar niet te hebben mogen reizen en een somber en grijs voorjaar waren de mensen in Nederland echt aan een zon-vakantie toe. En het was heel fijn te merken dat de Costa Brava hoog op hun lijstje stond. Niet in de laatste plaats omdat deze bestemming goed vanuit Nederland was te berijden met de auto. We kregen steeds meer aanvragen via onze website en bekenden stuurden een appje of er misschien ergens in mei, in de zomer of het najaar nog een kamer vrij was? Uiteindelijk waren we tot half november volledig volgeboekt! Daarvoor moesten we onszelf regelmatig in onze arm knijpen. Wat een lieve gasten hadden we ontvangen, die we allemaal ontzettend dankbaar waren dat zij de weg naar Casa de la Luna hadden gevonden.

We zagen 2021 als ons leerjaar voor het runnen van de B&B. Ik ging al tien jaar met schildergroepen op pad, maar dit was een totaal andere ‘tak van sport’. We hadden ons niet aangemeld bij Booking.com, AirBnB of andere boekingssites. Dus we hadden geen last van ongeplande automatische boekingen, synchroniseren van je agenda tussen verschillende platforms, nachtregisters bijhouden, automatische incasso’s etc.. Ook hadden we geen schoonmaakploeg, tuinman, advocaat of accountant en onze boodschappen werden niet aan huis afgeleverd. We runden ons bedrijf helemaal zelf. En dat voelde erg goed!

‘Viva la Vida’! (‘Leve het Leven’) van Coldplay was altijd al ons motto. Maar het leven in Spanje is echt anders dan in Nederland. Natuurlijk speelt het klimaat hier een belangrijke rol in. Daar zijn de maaltijden bijvoorbeeld op aangepast. In Spanje wordt uitgebreid de tijd genomen voor de lunch (la comida), belangrijkste maaltijd van de dag. Lekker in de schaduw genieten van een uitgebreide warme 3-gangen menu mét een bijbehorende wijn en daarna een heerlijke siësta. Maar als oer Hollands stel deden wij hier echt niet elke dag aan mee en aten we ’s middags vaak gewoon een boterham en kookten we ’s avonds thuis een lekkere warme avondmaaltijd.

Ook écht anders waren zaken regelen zoals verzekeringen, belastingen, vergunningen, afspraken met aannemers e.d. Daar kwam een behoorlijke hoeveelheid papierwerk bij kijken. En was het opvallend dat er nog veel zaken via de politie verliepen. Zoals het registreren als inwoner van Spanje, maar ook de afdracht van de toeristenbelasting regel je via de ‘mossos’, de regionale politie van Catalonië. Ook regelt de politie hier iedere dag als 'klaarover' het oversteken van de schoolkinderen. En dan is het ook nog zo dat elke autonome regio, zoals Catalonië, haar eigen regels en wetten kent met trage ambtelijke molens en onduidelijke digitale systemen voornamelijk in het Catalaans. Waardoor we het leven in Spanje soms ook ervoeren als: ‘La vida loca’.

Misschien wek ik soms de indruk dat ik niet van Catalonië hou? Dat is gelukkig absoluut niet waar. Ik ben er dol op! Maar je kunt nu eenmaal niet zeggen, laten we eens verhuizen naar een plek aan zee met mooie wijn, paella, zalige sinaasappels, lieve mensen, prachtige gebouwen en cultuur, maar dan ‘por favor’ zónder hopeloze postkantoren, trage en ingewikkelde ambtelijke systemen in het Catalaans en gesloten winkels tijdens de siësta. Dat gaat niet. Dat hoort bij het avontuur. Ik zal je in de komende blogposts een paar mooie dingen vertellen over het leven hier. En als ik klaar ben, hoop ik dat je erbij had willen zijn, of althans voor een tijdje..