Deel 11 Clichés en koffie (tópicos y café)

April/Mei 2021

Familie omstandigheden maakten dat we begin april 2021 terug reden naar Nederland. Het waren helaas geen fijne redenen waarvoor we naar Nederland gingen. Gelukkig konden we onze agenda onmiddellijk leeg maken en er voor elkaar zijn. Dat was erg fijn. Ook kwamen de boekingen binnen, maar werden door twijfel over de Corona maatregelen, ook weer deels geannuleerd. Gefrustreerd waren we over de misleidende berichten in de Nederlandse media over de Corona situatie in Spanje. Het land werd door de Nederlandse overheid in zijn geheel diep donkerrood gekleurd, terwijl er in onze provincie nauwelijks Corona gevallen waren. Op de mondkapjes na was onze regio een walhalla van vrijheid en rust. Maar in Nederland werd geadviseerd om toch vooral in eigen land op vakantie te gaan. Met als gevolg dat veel Nederlanders wegbleven uit Spanje en dus ook bij ons. Dagelijks volgenden wij via sociale media de updates van de Nederlandse ambassadeur in Spanje. Hij was onze houvast met praktische en eerlijke informatie in een zeer ingewikkelde tijd. Ik kreeg het er af en toe Spaans benauwd van...

Precies één maand later reden we op 1 mei weer terug naar Begur en gingen vol energie aan de slag. Er moesten nog een paar laatste klusjes gedaan worden en hiervoor hadden we onze aannemer ingeschakeld. Nou dat wordt “mañana, mañana!” dachten we meteen. We gingen het meemaken.

Via aannemer Jordi werden de lampistas Nano en Jordi (door ons Peppie en Kokkie genoemd) geregeld voor het loodgieterswerk en elektriciteit en kwamen Tony, de jongere broer van de aannemer, en ‘onze held en stucadoor’ Angél, voor het schilder-, tegel- en timmerwerk. Het was wel weer even wennen toen ze ’s ochtends vroeg om acht uur aan de slag gingen. Aan één stuk door werken tot half twee en na een welverdiende siësta begonnen ze rond half vijf aan hun tweede dagdeel, tot een uur van acht ‘s avonds.

Regelmatig boden we onze werklui volgens goed Nederlands gebruik koffie met een koekje aan. Maar steevast kregen we te horen “no gracias” of “más tarde”, het kwam er nooit van. Elke ochtend kwamen de mannen weer keurig op tijd en brachten ze de juiste materialen mee.”Siempre a tiempo!” En we weten het nu uit eigen ervaring: de clichés over Spanje kloppen niet! Drie weken later was Casa de la Luna klaar voor het ontvangen van gasten… niks mañana, mañana.

Ook weten we nu dat Spanjaarden geen koffiedrinken tijdens het werk. Dat deden ze voor of na het werk, met vrienden op een terras of in een café. Altijd buiten de deur, want bij mensen thuis op de koffie gaan was niet de gewoonte in Spanje. Ze genoten van een snelle kop koffie en even ontspannen aan een tafeltje of aan de bar van een café. En rond een uur of elf in de ochtend hoorde daar ook steevast een zoet broodje bij. Ondertussen kletste je wat Spaans met je buurman of buurvrouw naast je. Wat ook nog eens goed was voor de ontwikkeling van je taal.

Een kopje koffie bestellen in het Spaans was eigenlijk nog niet zo gemakkelijk. Want als je in Nederland een kopje koffie besteld dan krijg je er namelijk melk en suiker apart bij. Maar zo werkt dat in Spanje niet. Je moet namelijk precies zeggen welke koffie je wilt hebben; café solo, café con leche, cortado, carajillo, descafeinado de sobre, corto de café, largo de leche of een van de nog vele andere variaties. De meest gangbare koffie in Spanje is een ‘cortado’. Een kopje sterke koffie met een scheutje warme melk. In Catalonië ook wel een ‘Tallad’ genoemd.

“El café es un bálsamo para el corazón y el espíritu”

(Koffie is een balsem voor het hart en de geest).

Giuseppe Verdi