Deel 1 Zomer dromen (Los sueños de Verano)

De Spaanse droom van Menno en Martine kwam afgelopen jaar uit. Ze kochten Casa de la Luna in Begur. Een heerlijke plek om te genieten en die ontzettend veel te bieden heeft op het gebied van kunst, cultuur, wandelen en fietsen. Martine, die kunstenares is,Droom je ook van iedere ochtend wakker worden in een huis aan de Costa? De droom vertelt je in deze blog over hun zoektocht die in totaal twee jaar heeft geduurd. En over hun arrangementen waar ze een vliegende start mee hebben gemaakt.

Je kunt Menno en Martine ook volgen op #casadelalunabegur

Hoofdstuk I

Het is niet dat we niet gelukkig zijn in Nederland hoor! Maar na een half leven in Nederland te hebben gewoond, gestudeerd, gewerkt en geleefd, hebben we het gevoel dat er méér is. We hebben allebei een leuke baan, een mooi huis, fijne vrienden en familie om ons heen. In het dorp waar we wonen is het gezellig, er is voldoende vertier en een fijne woonplek. Maar…er is vast meer.

Nadat ik in het jaar 2000 Atelier-Mediterraneo had opgericht, begon het gevoel te willen emigreren naar de Mediterrannée. Naast het geven van schilderlessen en schilderworkshops vanuit mijn atelier organiseerde ik kunst- en cultuurreizen naar Toscane en naar de Costa Brava. Via deze prachtige reizen kwam ik veel in contact met de lokale bevolking en leerde nieuwe mensen kennen. In het Italiaanse Cortona verbleven we met de schilders in een schitterend verbouwde landelijke villa. Met de charmante eigenaar Alessandro uit Napels hadden we een goed contact. Ook onder de hartelijke Catalanen sloten we vriendschappen. We voelden ons erg thuis aan de Costa Brava, of Baix Empordá, zoals de Catalanen dit deel van Catalonië liever noemen. Het klimaat (er zijn hier ook échte winters), de cultuur en sfeer, de ruimte en de leefstijl van de Catalanen sprak ons erg aan.

Tóch was Spanje niet onze eerste liefde. Zo’n dertig jaar geleden ging ik voor het eerst, samen met mijn man Menno, richting de Côte d'Azur. We namen ons tentje mee in de auto en maakten een tour de charme langs de Franse Rivièra. Later namen we ook onze kinderen mee naar de Franse kust en brachten vele heerlijke vakanties door in de omgeving van Saint-Tropez. De liefde voor de Mediterranée zat hiermee ook bij hen al vroeg in het bloed. Helaas merkten we dat het steeds drukker én duurder werd aan de Franse zuidkust. De kustroute N7 was in de zomer, vanwege de enorme toeloop van toeristen, nauwelijks meer begaanbaar. Via een tip zijn we zo'n 14 jaar geleden in Noordoost Spanje terecht gekomen. Om precies te zijn in Begur direct gelegen aan de Middellandse zee in Catalonië. Een afstand van 1.400 km. Hier troffen we hetzelfde milde klimaat en vegetatie aan als aan de Franse kust. We genoten volop van de prachtige ruige natuur en al het lekkers in de visrestaurants aan de kust. Na vele fijne en zonnige vakanties te hebben doorgebracht op de camping kochten we vier jaar geleden een zonnig duplex appartement in Playa de Pals. Vanaf ons terras hadden we een mooi uitzicht op de prachtige tuin met zwembad en op de oudste golfbaan (1966) aan de Costa Brava én het enige baken in het landschap: berg de Montgrí. Deze berg ligt als een vrouwenborst in het overwegend vlakke landschap tegen het strand van Estartit en is een zeer populaire bestemming voor wandel- en fietstochten die je hier in het prachtige natuurgebied kunt maken. Later vertel ik hoe we aan dit appartement zijn gekomen en hoe we met een piep jong makelaarskoppel de aankoop binnen één maand voor elkaar hebben gekregen.

We verbleven met grote regelmaat in ons heerlijke zonnige appartement aan de Costa. Er waren 3 terrassen, 2 tweepersoons slaapkamers en een vide met een 2-persoonsbed. Het appartement bood daarmee ruimte voor zes personen. Vaak logeerden er familie, en vriendjes en vriendinnetjes van onze dochters. Menno organiseerde een gezellig ‘mannenweekend’ met een wedstrijd van FC Barcelona en ook met onze Kookclub hadden we hier een heerlijk gastronomisch weekend. In het appartement hing een heerlijk beach gevoel en het voelde inmiddels als ons thuis.

Steeds vaker hadden we moeite om, terug in Nederland, ons vaste ritme weer op te pakken. En daaruit ontpopte dan ook de gedachte om ons definitief te gaan vestigen en een nieuwe levensfase in te gaan. We bezochten steeds vaker de website van ‘Fotocasa’ (de ‘Funda’ van Spanje) en konden dit idee niet meer uit ons hoofd zetten. Onze droom was geboren!