Deel 6 El Guapo

Een Middeleeuws huis mét een tuin en een prachtig uitzicht in het centrum van het Middeleeuwse Pals. Een unieke kans. Een week na onze eerste bezichtigingen gingen we met architect Dimas, die aanbevolen werd door Marie van Sweet Home Costa Brava, de woning bekijken.

Het eerste bezoek met Dimas was gratis. Naar aanleiding van zijn bevindingen zouden we besluiten of er een uitvoerig rapport van de technische staat van het gebouw nodig was.

Dimas was wat later, hij zou met zijn motor vanuit Palamós komen. We zaten in het makelaarskantoortje van Sweet Home Costa Brava, gelukkig mét airconditioning, maar zónder koffie of thee, laat staan een koekje erbij. Dit is niet gebruikelijk in Spanje, dus zorg ervoor dat je je cafeïne bij het ontbijt al hebt genuttigd voordat je op pad gaat. Wel kregen we een kauwgom van Marie. We gebruikten de tijd om alle benodigde bescheiden door te nemen voor de verkoop van ons appartement de volgende week. Er bleek bij onze aankoop drie jaar geleden een belangrijk document te zijn zoek geraakt! Namelijk onze registratie bij de Spaanse belastingdienst als eigenaar van het appartement. Het werd door het makelaarskantoor lachend weggewuifd als een ‘administratief foutje’. Wij waren stom verbaasd. Had dit wellicht te maken met de snelheid waarmee we destijds het appartement hadden gekocht en de onervarenheid van de makelaars? Haastige spoed…? We moesten een door Marie opgesteld document tekenen, waardoor we hen machtigden om dit kennelijk tóch belangrijke document op te halen bij de notaris in Palafrugell om het alsnog te laten registreren. “Dan zou het allemaal goed komen.” Dit bleek gelukkig later ook het geval. Sterker nog, er werd tijdens de overdracht bij de notaris in Bisbal met geen woord over gerept.

Wat later dan gepland, wat gezien de hitte buiten niet zo vervelend was, stonden we met makelaar Marie, verkoopmakelaar Jasper én architect Dimas weer in het oude pand in Pals. Dimas had oog voor ieder constructief detail. Er moesten wat kozijnen worden vervangen en enkele authentieke balken in het plafond waren rot. Bovendien constateerde hij houtworm, terwijl hij op de gele vlekjes op het bedsprei wees. Terwijl hij doorging met zijn bevindingen, ging bij mij langzaam de roze bril af. “Het was wel erg veel werk met hoge verbouwingskosten!”. Toen uiteindelijk de openslaande deuren naar het terras weer opengingen, wisten we direct weer waar we voor waren gevallen. Het uitzicht over de groene vallei was overweldigend. Met Jasper nam ik nog even door op welke dorpjes we in de verte uitkeken. Dimas zei dat het niet al te moeilijk zou zijn een zwembad in de tuin te realiseren. Dat was een mooie bijkomstigheid, maar ons budget zou eerst aan belangrijkere zaken moeten worden besteed zoals de waterafvoer van het dak, het plaatsen van een keuken en het hernieuwen van de terrassen. Snel nam ik nog wat maten op van de verschillende kamers, het was bloedheet en het feit dat het huis lange tijd niet was gelucht maakten het er niet prettiger op. Het zweet liep langs mijn lijf en ook de makelaars hadden daar last van, zij hadden een oude stoel bij de entree achter de dikke muren gevonden om even bij te komen. Een overdekt terras tegen de brandende zon en een zwembad waren dus onontbeerlijk, was mijn snelle conclusie. Om dit te kunnen realiseren hing alles af van de afdeling Monumentenzorg van de gemeente Pals, want aan de buitenkant van de woning mocht niets worden gewijzigd. Eenmaal weer beneden aan de voet van Pals namen we afscheid van beide makelaars en van Dimas. De verkopende makelaar benadrukte nog dat er meer belangstelling was voor het huis en dat het een unieke gelegenheid was om een betaalbaar huis in het oude centrum te kopen. Ook vond hij het karakteristieke pand wel passen bij een kunstenares. Een mooi ‘verkooppraatje’, maar wij voelden óók dat dit huis ons zou passen als een oude jas. Dimas beloofde ons na het weekend zijn rapport met zijn bevindingen toe te sturen en reed breed lachend en zwaaiend op zijn motor weg: El guapo!!