Deel 13 Home Sweet Home

Het was laat in de avond toen we vermoeid arriveerden bij de chambre d'hôte in de Auvergne. We hadden ons enorm verheugd op de table d' hôte die om acht uur ’s avonds klaar zou staan. Helaas gooide een brandende vrachtauto op de A9 bij de grens tussen Spanje en Frankrijk letterlijk roet in het eten met als gevolg 2,5 uur vertraging en we moesten de table d'hôte afbellen. Eenmaal in het donker aangekomen op het terras voor het prachtige herenhuis Domaine les Lilas in de Auvergne kwamen we bij van de lange inspannende dag. De eigenaresse schonk een heerlijk glas wijn in, maar voor mij eerst een kop koffie. Het was een zwoele avond en ik vroeg me af waar ik de eigenaresse en haar kinderen van de gezellige chambre d’Hôte toch van kende? Toen we de volgende ochtend via de riant openslaande ramen van het Franse balkon van onze slaapkamer op de binnenplaats naar buiten keken, wisten we het: Dit was een familie uit het tv programma “Ik vertrek". Vol bewondering hoe prachtig en hoe mooi ze dit als gezin samen hadden neergezet, namen we na het ontbijt afscheid. Tijdens de lange rit via Parijs – het was zwarte zaterdag – namen we alle mogelijke scenario’s door voor het huis in Pals. Ook kregen we bericht van verkoopmakelaar Jasper dat de door ons genoemde aanvaardingstermijn van juni 2019 bespreekbaar was voor de Britse eigenaren. Dit was goed nieuws. We reden verder zonder problemen over de beruchte Périphérique rond Parijs. Bon!

Eenmaal thuis draaide niet alleen de wasmachine op volle toeren, maar ook onze gedachten. De aanvaardingstermijn was door de Britten inmiddels naar achteren geschoven, naar zomer 2019, voor ons perfect. We besloten die avond overleg te hebben met onze beide dochters. Het gesprek verliep goed en ze toonden zich begripvol over onze plannen. Er zouden nog heel wat noten moeten worden gekraakt, maar we gingen een eindbod neerleggen bij de Britse eigenaren en onze dochters stonden er volledig achter. Twee dagen later kregen we het goede nieuws via Marie dat ons bod was geaccepteerd. Marie had inmiddels ook het bedrag van de verkoop van het appartement via de volmacht op onze Spaanse rekening laten zetten. De commissie die de bank rekende bleek helaas nog steeds vrij hoog: 0,3%. Inmiddels was ons bij navraag bij onze de bank in Nederland duidelijk geworden, dat het mee naar huis nemen van de bankcheque wel had gekund, maar dat de bankcheck tot een bedrag van maximaal € 25.000,- was gedekt. Gelukkig stond binnen twee dagen het bedrag op onze rekening en was er een heel groot deel van de commissie over de cheque door het hoofdkantoor van de Spaanse bank aan ons teruggestort. Dankzij Marie die hierover een goed gesprek had gevoerd met Oscar, de filiaalhouder van de bank in Pals. Marie ontving de makelaarscourtage, die in Spanje overigens flink hoger ligt dan in Nederland: tussen de 3 en 5 procent. Maar we waren blij dat de verkoop van ons appartement was afgerond. En we ons konden gaan richten op onze toekomstplannen aan de Costa Brava.